Wit
Wit is nooit zo wit
als het witste wit kan zijn.
Het papier is wittend
de leegheid van het vel.
Mijn pen doorbreekt gedragen
het wit de vele krabbels,
het witte in het witte,
onmogelijk wit misschien.
Ook ik ben wit gevangen,
gedragen is mijn zien.
Het 'ik' is slechts een krabbel,
gedragen door het wit,
het wit dat nooit zo wit is
als het witste leeg kan zijn.
Het licht
van de dag
het zwart
van de nacht
de kleur
van groen
en bloem
de geur
en het gezoem
van alle
levende wezen
deed mij peinzen
over dood
en leven
Odilla Bruls
Angst
Mijn angst voor ziekte of verdriet
heb ik vaak schromelijk overdreven,
maar met de dood heb ik dat niet,
ik weet, dat ik de dood zal overleven.
Toon Hermans
Geen opmerkingen:
Een reactie posten